ευγρηγόρησις

εὐγρηγόρησις, ἡ (Α)

το να βρίσκεται κανείς σε εγρήγορση, να φροντίζει άγρυπνα κάτι.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + γρηγόρησις «το να είναι κανείς άγρυπνος» (< γρηγορώ «αγρυπνώ»].